مخدوم نوح هالائي رح [ 1505ع – 1589ع ]

سندس وصيت موجب غسل جي سعات فقير عبدو ڪيريو ادا ڪئي مخدوم نوح هالائي رح [ 1505ع – 1589ع ] سنڌيسر زمين سنڌ جو عظيم فرزند، ”نو لکي گودڙيءَ وارو بزرگ“، سنت و اثقا جو ڪامل نمونو، عارف ۽ ديني تعليم و تربيت جوگهارو، غوث الحق مخدوم لطف الله المعروف مخدوم نوح ولد مخدوم نعمت الله صديقي قريشي، جمع جي رات 27 رمضان المبارڪ 911هه مطابق 12 آگسٽ 1505ع تي، بيبي سڪينه جي بطن مان، هالا ڪنڊي (هالا) ۾ ڄائو هو. سندس نسبي سلسلو ايڪويهين پشت ۾ حضرت ابوبڪر صديق رضه (572ع – 634ع) جن سان وڃي ملي ٿو. سندس ولادت بابت حسو فقير چاڪي، مجذوب ٽوڙي ۽ شيخ ڀرڪيو ڪاتيار رح جهڙن بزرگن، مجذوبن ۽ عالمن سڳورن جون پيشنگويون ٿيل هيون، ته ”جلد اهڙو نينگر پيدا ٿيندو؛ جنهن کي هر دم حضور حاصل هوندو“– سچ پچ ٿيو به ائين.مخدوم نوح رحه جو جد- امجد شيخ فخرالدين ڪبير عرب مان هجرت ڪري ديري غازي خان جي ڳوٺ ”ڪوٽ ڪروڙ“ ۾ اچي رهيو. هي ڳوٺ خداوارن جو اڳ ئي رهائشگاه هو، ويتر شيخ فخرالدين رح جي اچڻ سان ولايت جو مبنع بڻجي ويو. ڳچ سالن بعد شيخ صاحب سياحت جي خيال سان گهمندو ڦرندو اچي بوبڪن ۾ نڪتو. بوبڪ انهن ڏينهن ۾ بزرگن ۽ عالمن جو مسڪن هو؛ جنهن ڪري شيخ فخرالدين به هتي ئي مستقل رهائش اختيار ڪندي، باقي زندگي دين جي تبليغ ۾ گذاري. ڪافي ڪرامتون کانئس سرزد ٿيون. هوڏانهن سندس اولاد مان مخدوم فخرالدين صغير، ڪوٽ ڪروڙ ڇڏي اچي هاله ڪڊيءَ ۾ سڪونت اختيار ڪئي. وڏو عارف، عابد ۽ زاهد شخص هو؛ جنهن ڪري ڪيترائي لاکا، ميمڻ، سومرا ۽ ٻيا مقامي باشندا سندس پوئلڳ بڻيا. سندس پونيرن لاکن ۽ سومن مان شاديون ڪيون هيون.مخدوم صاحب جو ننڍپڻ کان جوانيءَ تائين وقت نهات پرهيزگاري سان گذريو آهي. سندس ابتدائي اُستاد مخدوم شاهد ڏنو عرف عربي ڌيانه رحه هو؛ جنهن وٽان 25 سيپارا، وهب ۽ عطا، عام لدني ۽ فقہ جا چنڊ ڪتاب پڻ پرهيو هو. ايترو ته ذهين هو؛ جو سندس استاد ۽ هم سبق شاگرد به سندس علمي بصيرت تي دا ڏيندا هئا. هڪ دفعي پاڻ کين ٻڌايو هئائين، ته ”مون کي ٻنهي جهانن جي سردار حضرت محمد مصطفيٰ صلي الله عليہ وسلم جن وٽان چار شيون عطا ٿيون آهن: ذڪر جو سبق، قرآن جو تفسير، حديث جو فهم ۽ خواب جو تعبير“. سندس سلسله- طريقت ”سهروردي اويسي” هو. شروعات ۾ شاديءَ جو خيال ترڪ ڪيو هئائين، پر پوءِ سنت نبويءَ جي پيرويءَ کي افضل ڄاڻي، چاليهن ورهين جي عمر ۾، سنڌ جي حاڪم ڄام تماچيءَ جي همشيره بيبي زليخان سان پهرين شادي ڪيائين؛ جنهن مان: محمد امين، حامد ۽ نور محمد، احمد ۽ چئن نياڻي جو اضافو ٿيو. بيبي زليخان (956هه - 1549ع) ۾ وفات ڪئي؛ جنهن ڪري ٻي شادي چوهاڻ قوم مان ٿيس؛ جنهن مان: ابراهيم، ميران محمد ۽ جلال محمد ڄاوا. ٽين شاديءَ مان: موسيٰ، آدم، هارون، دائود ۽ يوسف پيدا ٿيا؛ پڇاڙيءَ واري (چوٿين) شاديءَ مان کين ڪوبه اولاد نه ٿيو. پاڻ 85 ورهين جي عمر ۾ جمع جي رات 27 ذوالقعد 998هه مطابق 21 نومبر 1589ع تي هالا ۾ وفات ٿي. سندس وصيت موجب غسل جي سعات فقير عبدو ڪيريو کي نصيب ٿي. غسل بعد 71 دفعا جنازه نماز پڙهي ويئي. آخر جمع جي نماز بعد کيس ڳوٺ ۾ هميشہ هميشہ لاءِ آرامي ڪيو ويو. ٻارهن سالن بعد وڏيءَ ليٽ ۾ سندس جسم خاڪيءَ کي ڪڍي، نئين ڳوٺ ۾ دفنايو ويو. جتي سندس عاليشان مقبرو، سندس پوٽاڻ مان پنجين سجاده نشين مخدوم محمد زمان (1205هه - 1790ع) ۾ تعمير ڪرايو هو. سندس ڏاکڻي طرف مخدوم مير محمد جي تربت آهي، جيڪا مير فتح علي خان ٽالپر (1210هه - 1795ع) ۾ تعمير ڪرائي هئي. اتر طرف مير ڪرم علي خان (1222هه - 1807ع) ۾ جامع مسجد جوڙائي آهي. هر سال ذوالحج جي پهرين سومر تي مٿس ميلو وڏي ڌام ڌوم سان لڳندو آهي، جتي ذڪر و فڪر، مولودن ۽ مداحن جي محفل سان گڏ ”ڏهر“ جي پالوٽ ۽ سماع جي محفل منعقد ٿيندي آهي.مخدوم صاحب ”نو لکي گودڙيءَ“ جو مالڪ هو. سندس خيال سنت نبويءَ موجب هئا. طريقت جاذب، سادي ۽ فقيراڻي اُٿڻي ويهڻي هيس. ٺٺ ٺانگر ۽ طمطراق کان بيزار هو. سندس حلقي ۾ امير خواه غريب، دولت مند ۽ حاڪم پڻ هوندا هئا. نذر نياز غريبن ۽ مسڪينن ۾ ورهائي ڇڏيندو هو. پوشاڪ سادي ۽ اڪثر سائي يا نير ۾ ٻڏل ڪپڙا پهريندو هو. فقر و فاقو سندس دل جي مرضيءَ موجب هو. ڪڏهن ڪڏهن ته سندس گهر ۾ کاڌي لاءِ ڪجهه به نه هوندو هو، تاهم به شڪر سندس زبان تي هر وقت رهيو. سيد ابوبڪر شاه لڪياروي، سيد علي شيرازي، فقير رشيدالدين، شاه محمد حسين ۽ ميان بهاؤالدين گودڙيو سندس خاص خليفن ۾ شمار ٿين ٿا. پاڻ ڪافي ڪتاب قلمبند ڪيائين، جن مان فارسي زبان ۾ قرآن پاڪ جو ترجمو مثالي حيثيت رکي ٿو. عربي، فارسي ۽ سنڌي زبانن تي علمي مهارت ۽ ادراڪ هوس. شاعري به سٺي ڪئي اٿس.(1) – فقير نوح هوتزاني رح (1414ع – 1504ع) جي اشاري سان مٿس ”نوح نالو پيو هو.(2) – ”هالا ڪنڊي“، حيدرآباد سنڌ جو قديم شهر آهي، جيڪو موجوده ”هالا“ نالي سان سڏجي ٿو. کيس مخدوم محمد ٻڌايو هو؛ ۽ شروعات ۾ سندس نالو ”مرتضي آباد“ رکيو ويو. درياه جي پائيندڙ سببان ڪوه کن جي وڇوٽيءَ تي نئون شهر آباد ڪيو ويو [قديم سنڌ، ان جا مشهور شهر ۽ ماڻهو – مرزا قليچ بيگ، 1925ع، صفحو 55]. غالباً 1592ع ڌاري درياهي چاڙهه سبب ”اسلام آباد“ نالي ڀرسان هڪ ٻيو شهر به آبا ڪيو ويو، جيڪو هينئر ”نوان هالا“ نالي سان سڏجي ٿو [روزانه ”عبرت“ (حيدرآباد)، مورخه 2–8–1959ع، صفحو3 ].(1) – مخدوم نوح بن مخدوم نعمت الله بن مخدوم اسحاق بن مخدوم شيخ شهاب الدين سهروردي (1147ع – 1234ع) بن مخدوم سرور بن مخدوم فخرالدين صغير بن شيخ عزالدين بن شيخ فخرالدين ڪبير بن شيخ ابوبڪر ڪتاني بن شيخ اسماعيل بن شيخ عبدالله بن شيخ نصرالدين بن شيخ سراج الدين بن سيخ خيرالدين بن ابي عاصم بن شيخ محمد بن شيخ وحيد الدين بن شيخ مسعود بن ابدي قاسم بن محمد بن عبدالرحمان بن حضرت ابوبڪر صديق رضه [ماهوار ”الرحيم“ (سيپٽمبر – آڪٽوبر 1976)؛ صفحو 15]. (4) – روايتن پٽاندڙ شيخ فخرالدين ڪبير، سيوهڻ شريف ۾ وفات ڪئي هئي. سندس مقبرو قلندر لعل شهباز رحه سان لڳ چيو وڃي ٿو.(5) – مخدوم شاهڏنو عرف عربي ڌيانه رح، پنهنجي وقت جو وڏو عالم ۽ صاحب - دل هو. هڪ جاءِ تي ويهي هڪ سؤ چاليهه قرآن پاڪ جا ختما ڪڍيا هائائين. جڏهن قرآن پاڪ پڙهندو هو ته اڏامندڙ پکي ته قطارون ڪري بيهي ويندا هئا، بلڪ وهندڙ پاڻي به خاموشي وٺندو هو. وڏو ڪرامتي مڙس هو. شاهه عبداللطيف ڀٽائي رح (1689ع – 1752ع) جو نسبت ۾ نانو هو. سندس فرزند مخدوم بايزيد (وفات 980هه = 1572ع) پڻ سندس جيان صاحب- ڪشف ۽ ڪرامت هو ۽ پوٽو مخدوم محمد عالم، شاه عبداللطيف ڀٽائي رح جو معتقد هو. مخدوم عربي ڌيانه مڪليءَ تي دفن ٿيل آهي. پير آسات سندس سڳو ڀاءُ هو، جيڪو ”مقام شاه ڌياڻي“ ۾ مدفون آهي.(2) – اُنهن مان بيبي مريم نالي هڪ نياڻي، مٽياروي سادات سيد عبدالله شاه ولد سيد محمد يعقوب شاه جي نڪاح ۾ ڏنائين؛ ۽ باقي ٽي، پنهنجن عزيزن ۾ آجيون ڪيائين [ماهوار ”الرحيم“ (سيپٽمبر – آڪٽوبر 1976ع)، صفحو 28].(1) – مخدوم ابراهيم، جيڪو ”سلطان ادهم“ جي نالي سان مشهور هو. فقيري طبيعت ۾ وڏو غوث ٿي گذريو آهي. سندس آخري آرام گاه خيرپور ميرس ۾ ٽڪرين تي واقع آهي.(2) – ”ڏهر“ عام طرح سان ” ڏاڍيءَ مٽيءَ وارا سڌا ميدان“ سڏبا آهن، جيڪي ٿر علائقي ۾ واريءَ جي ٻن ڀٽن (دڙن) جي وچ تي پيل ماٿري يا سخت مٽيءَ واري پٽ کي چئبو آهي. هت ”ڏهر“ مان مراد ”مرشد جي مداح“ آهي. خود سر تاج العشراءُ شاه عبداللطيف ڀٽائي رح به انهيءَ مراد سان ”سر ڏهر“ ڳايو آهي.(1) – ”سماع“، صوفين جو مخصوص رقص (ناچ) آهي؛ جنهن کي ذڪر ۽ شعل جو طريقو ڄاڻندا آهن. خاص ڪري نقشبندي طريقي وارا ”سماع“ کي زياده ترجيح ڏيندا آهن. البته سهروردي سلسله وارن وٽ به ”سماع“ کي خاصي اهميت حاصل رهي آهي. صوفين جي لغت موجب ”سماع“ انسان جي من جي ميراڻ ميٽي، ڌوٻيءَ جي ڪپڙي جيان اڇو ۽ اُجرو ڪري ٿيو- ”سماع“ ۾ بيت (ڏوهيڙا) پڙهيا ويندا آهن، جيڪي ”اوٺاڻي“ ۽ ”لاهڻي“ چئبا آهن، جن جو لازمي وراڻو ”لاالله الاالله“ هوندو آهي [سنڌي انسائيڪلو پيڊيا – ميمڻ عبدالغفور سنڌي (قلمي 1980ع) صفحو 433].(2) – انهن ڏينهن ۾ ”سروري سلسله“ سان 9 لک ماڻهو وابسته هئا؛ جنهن ڪري مخدوم صاحب ”نو لکي گودڙيءَ“ وارو ڌڻي سڏبو هو.(1) – برصغير ۾ قرآن پاڪ جو هي پهريون فارسي ترجمو آهي، جيڪو سنڌي ادبي بورڊ جي نگراني ۾ شايع ٿي رهيو آهي.(2) – هي ڳوٺ 1887ع ۾ درياه جي پائيندڙ ۾ نابود ٿي ويو.

ڪيريا جي معني

ڪيريا.. ڪِيرِيا اسم خاص. تعلقي هالا ۾ هڪ ديهه جو نالو. هڪ قبيلي جو نالو.

ميان محمد مبين ڪيريو چوٽياريون شريف

شروعاتي پنن تي حضرت پير سائين پاڳارا سيد محمد راشد روضي ڌڻي رح جن جو هڪ خط مبارڪ نقل ڪيو ويو آهي. جيڪو حضرت روضي ڌڻيؒ جن ميان تاج محمد نالي ڪنهن بزرگ ڏانهن ڪنهن بياض جي حصول لاءِ لکيو آهي. هِن نسخي ۾ ميان تاج محمد نالي بزرگ جي ڪٿي به وضاحت ٿيل نه آهي ته هيءُ ڪهڙو بزرگ آهي. البت قوي گمان آهي ته هيءُ اُهو بزرگ آهي، جنهن جي ديني درسگاهه سيواري ۾ هوندي هئي ۽ پاڻ، حضرت پير سائين محمد راشد روضي ڌڻيؒ جن جا خاص خليفا به هئا(2). بزرگ ميان تاج محمد ڪيريو جي پونيئرن جي بقول ته اهو خط مبارڪ اصلي صورت ۾ وٽن موجود آهي، پر راقم کي ان جي زيارت في الوقت نصيب نه ٿي سگهي آهي. ميان تاج محمد ڪيريو، ميين محمد مُبين ڪيريي چوٽياري واري جو همعصر ۽ عزيز هو. چوٽياري ڪنهن زماني ۾ علم جو وڏو مرڪز هئي. 1851ع ۾ مشهور ۽ معروف انگريز اديب ۽ ليکڪ ”رچرڊ برٽن“ سنڌ ۾ آيو هو، ان ٽالپر دور جي هيٺين ڇهن مدرسن کي ڪاليجي سطح جي درسگاهن ۾ شمار ڪيو آهي. يعني- سيوهڻ، کُهڙا، مٽياري، ٽپٽ، ولهار ۽ چوٽياري (3). ميون محمد مبين ڪيريو (ٿرائي) چوٽياريون وارو، پنهنجي وقت جو وڏو عالم ۽ چوٽياري درسگاهه (ضلع سانگهڙ) جو باني هو. ڀٽائي صاحب اڪثر سانوڻ جي موسم ۾ وٽس ايندو رهندو هو. هڪ ڀيري گڏجي ماني کاڌائون ۽ پوءِ صحبت ۾ ويٺا ته گهڻو ويهي ويا ۽ دير ٿي ويئي. جڏهن شاهه صاحب موڪلايو ته ميين محمد مبين چيو ته ”جهُڙ ڦڙ آهي، ترسي پئو.“ تنهن تي شاهه صاحب بيت ۾ جواب ڏنو: ”رداءِ جا رضا جي، سا اوڇڻ آديسين.“ پوءِ موڪلائي روانو ٿيو. هيءَ ملاقات غالباً 1160- 1155هجري ڌاري ٿي. مخدوم ميون عبدالرحيم گرهوڙي ان وقت درسگاهه چوٽياريون ۾ طالبِ علم هو. چون ٿا ته گرهوڙي صاحب قبول صورت ۽ جسم ۾ ڏٻرو هوندو هو. ٻيا طالبِ علم کيس پاڻ سان گڏ کاڌو کائڻ نه ڏيندا هئا. ميون محمد مبين صاحب کيس سڏي پاڻ سان گڏ ماني کارائيندو هو. انڪري گرهوڙي صاحب، ميين صاحب کي ابو ڪري سڏيندو هو. شايد ڀٽائي ۽ ميين صاحب جي ماني کائڻ وقت گرهوڙي صاحب خدمت ۾ موجود هو، جو جنهن پيالي ۾ شاهه صاحب پاڻي پيتو سو گرهوڙي صاحب سنڀالي رکيو. (ٻي روايت موجب اهو پيالو شاهه صاحب پاڻ کيس ان موقعي تي يا ڪنهن ٻي موقعي تي ڏنو هو). جيڪو هِن پوئين ويجهي دور تائين گرهوڙ شريف ۾ سيدن وٽ حفاظت سان رکيل هو(4). سرينواري به ڪنهن زماني ۾ چوٽياري وانگر علم جو وڏو مرڪز هُئي. هِن درسگاهه جي زيارت لاءِ حضرت شاهه عبدالطيف ڀٽائيؒ جن آيا هئا. واگِهين (تعلقي سانگهڙ) واري ڀٽ تي شاهه صاحب جو تڪيو موجود آهي، واگِهين واري ڀٽ سرينواري کان ٻه ٽي ميل اولهه طرف، اولياء بهرم بري سان لڳو لڳ آهي. منجيري جعفر خان لغاري پنيري وارو روايت ڪندي ٻڌائي ٿو ته ”شاهه صاحب گيڙو ويس ۾، ڪنٺ مالا پاتل، هن درسگاهه ۾ داخل ٿي، اندر ويهي رهيو ته طالبِ علمن کيس ڪو غير مسلم (جوڳي يا سامي) سمجهي هِتان نڪري وڃڻ لاءِ زور ڀريو، پر پاڻ ٻاهر نه ويا ۽ مسڪرائيندا ويٺا رهيا. تان جو طالبِ علمن اهڙو اطلاع درسگاهه جي مهتمم ميان تاج محمد ڪيريي کي ڏنو، جيڪي جلدي درسگاهه اندر پهتا ۽ اهڙي ويس واري مسافر کي ڏسي يڪدم سڃاتائون ۽ هي بيت ڏنائون: ڪُوڙو تُون ڪُفر سين، ڪافَر مَ ڪوٺاءِ، هِندو هَڏَ نه آهيين، جَڻِيو تو نه جُڳاءِ، تِلڪ تِنين کي لاءِ، سَچا جي شِرڪ سين. ته ڀٽائي صاحب به مسڪرائي وراڻيءَ ۾ هيءُ بيت ڏنو: ڪافَر ٿي ته اُبهين، بابَ شَرع جا ڇَڏ، مَنَ مُشرڪن گڏ، ته ويجهو ٿين وِصالَ کي. پوءِ ٻيئي ڄڻا ڀاڪر پائي مليا ۽ حال احوال اوريائون.“ جيئن ته درسگاهه سرينواري، گرهوڙ شريف ۽ چوٽياري جي وچ تي آهي، انڪري ايندي ويندي ميون عبدالرحيم گرهوڙي صاحب هن درسگاهه ۾ ڪافي دفعا آيو ويو چئي سگهي ٿو. هِن درسگاهه ۽ مسجد شريف جو ڀڙو ۽ قبرستان سرينواري ۾، پُراڻي ڍوري (ڪاري ناري) جي ڀر ۾، ٻيلي ۾ موجود آهن. قبرستان ”تاجا طُريل“ جي نالي سان به سڏيو وڃي ٿو. هِتي مائي ڄامان جي جوڙايل مسجد شريف به هوندي هئي، جيڪا هِن وقت شهيد ٿي چُڪي آهي. حضرت پير سائين روضي ڌڻي رح ، مخدوم عبدالرحيم گرهوڙي جي شهادت وقت 21 سالن جا هئا ۽ هيءُ خط گرهوڙي صاحب جي شهادت کان ست سال پوءِ سن 1199هجري ۾ لکيو ويو آهي. غالب گمان آهي ته ميان تاج محمد ڪيريو وٽ ميان عبدالرحيم گرهوڙي جن جو ڪو بياض ( يا ڪو ٻيو اهم ڪتاب به ٿي سگهي ٿو. موجود هو، جنهن جي حصول لاءِ، حضرت پير سائين روضي ڌڻيؒ جن اِهو خط ارسال ڪيو هجي ۽ اُن اصلي بياض تان بعد ۾ حاجي محمد بخش ڪُٻر به هيءُ قلمي نسخو تحرير ڪيو هجي. ميان تاج محمد جي پونيرن وٽ قرآن پاڪ، احاديث مبارڪ، فقه ۽ ٻين ديني ڪتابن جا سوين ناياب قلمي نسخا موجود هوندا هئا، هيٺ حضرت پير سائين روضي ڌڻيؒ جي نقل ڪيل خط جو عڪس ڏجي ٿو: (خط جو ترجمو) ”وصيت هي ته ڪوبه ساهه، پيدا ڪندڙ جي نالي کانسواءِ نه کڻجي. پوءِ هِن سال هِي حقيقت ثابت ٿي حقيقتاً. ڪا گهڙي خدا جي ياد ۾ هجڻ، سُليمان عليہ السلام جي بادشاهيءَ کان بهتر آهي. (نوٽ ۾ هيٺيان اکر لکيل آهن). مگر هي ته جيڪڏهن بياض (ڪتاب) فارغ آهي ته ڪجهه ڏينهن لاءِ اُڌارو ڏيندا ته ان مان ڪجهه شيون نقل ڪري واپس موڪلينداسون. انشاء الله تعاليٰ“ (مُهر سنه 1199 هجري. حضرت پير سائين روضہ ڌڻي رحمة الله عليہ و برڪاتہ.) مٿي ڏيکاريل خط کان پوءِ مضمونن ۽ ڪلام جي فهرست اچي ٿي جيڪا پاڻيءَ سان ايتري ته پسيل آهي جو اُها صحيح پڙهڻ ۾ نٿي اچي. متن شروع ٿيڻ کان اڳ ڪي مُستجاب دعائون ۽ وظيفا درج آهن جيڪي ڪاتب پنهنجي پڙهڻ ۽ استفادي لاءِ شايد لکيا آهن. متن جي شروعات الله تبارڪ و تعاليٰ جي اسم مبارڪن سان ٿئي ٿي. هر اسم مبارڪ جي هيٺان اُن جي صفاتي معنيٰ سنڌيءَ ۾ درج ڪيل آهي. شروعات هِن طرح آهي: اسما‍ء الحسن تسعين تسعان. بسم الله الرحمٰن الرحيم. الله ﷻ الرحمٰن ﷻ الرحيم ﷻ اُن بعد حضرت ﷴ مصطفيٰ ﷺ جن جا اسماء مبارڪ درج آهن ۽ ان کان اڳتي هلي، حضرت مِٺي ﷴ الڪريم، سيد المُرسلين، شفيع المُذنبين، رحمت اللعالمين، راحت العاشقين، مذداد المشتاقين، شمس العارفين، سراج السالڪين ﷺ جن جي حُليه مبارڪ جن جو بيان، صحيح ڪتابن مان ڏسي لکيل آهي. http://www.sindhiadabiboard.org/catalogue/mehran/Book131/Book_page17.html

ڪيريو جي معني

ڪيريو ڪِيرِيو جمع ڪِيرِيا (ٿ) ذ. ڪرڙ وڻ جو ڪَچو ڦَلُ ، ڏؤنرا

Baba Ashiq Sain Keerio Bhiria Road

Baba Ashiq Sain Keerio , A Sufi and Spiritual Healer of Bhiria road , District Noshehro Feroz , Treated the People In Untreatable Sufferings like Cancer, Polio etc. He Used To recite on Water and Oil to make the medicine for various ailments that worked wonderfully!! Baba Ashiq Sain Was Not Much Educated he Just Passed the 4 th Class From his Native Village being not interested in accadmic education he left studying further in Khowja Gardan School of Nawabshah. But Had Interest of Spiritual Knowledge, Poetry and Devotion With Sufism. Baba Ashiq was bring up at the age of 12 years by his Father’s Sister in Bhiria , She not only Nourished him but also trained him. Baba Ashiq was married and had gifted a daughter. later on his wife and daughter was died. After their death he did not perferred the further marriage. he took the son of his paternal cousin for bringing up named Muhammad Ayoub Keerio . He conveyed his spirit of knowledge to Muhammad Ayoub. Paralysis Diseases has suffered him severely he remained in the disease for longterm. In Such unfortunate days of life His called Son Muhammad Ayoub Cared Him.It was honour for Muhammad Ayoub to serve his responsibilty. Oil to make the medicine for various ailments that worked wonderfully!! Baba Ashiq Sain Was Not Much Educated he Just Passed the 4 th Class From his Native Village being not interested in accadmic education he left studying further in Khowja Gardan School of Nawabshah. But Had Interest of Spiritual Knowledge, Poetry and Devotion With Sufism. Baba Ashiq was bring up at the age of 12 years by his Father’s Sister in Bhiria , She not only Nourished him but also trained him. Baba Ashiq was married and had gifted a daughter. later on his wife and daughter was died. After their death he did not perferred the further marriage. he took the son of his paternal cousin for bringing up named Muhammad Ayoub Keerio . He conveyed his spirit of knowledge to Muhammad Ayoub. Paralysis Diseases has suffered him severely he remained in the disease for longterm. In Such unfortunate days of life His called Son Muham

Founder's' Message

Founder’s Message Shahid Ali Keerio Founder Keeriyo History I am glad to see you here reading my message. I was not able to do this all alone without your support; it is you who made me to do it for you and for all Keerio who are looking for a hope of change in their tribe. we do not mean racism, but we mean Unity.

SEAL OF THE KEERIO SARDAR

GREAT CAST KEERIO

GREAT CAST KEERIO

March 31, 2011 at 5:04pm

IT  IS VERY GLAD TO KNOW THAT KEERIO CAST IS VERY ANCIENT CAST ,NO  ONE CAN IGNOR IT  SO WE HAVE TO SUPPORT OUR NEW GENERATION WHICH CONTAIN KEERIO CAST......
IN THE FIELD OF EDUCATION WE ARE VERY GOOD AS COMPARE TO OTHER PERSON'S AND CAST SO OBLIZE OUR NEW GENERATION THAT THEY COE AND SUPPORT OUR PHENOMENA >>>>>
WE MAKE THIS WEB SITE FOR KEERIOS BROTHERHOOD THAT THEY COME AND JOINE OUR STAGLE AND MEMBER  IT ,OK.OUR WEBSITE ADRESS IS www.keerio.webs.com
for contact ,SHAHID ALI KEERIO,
cell no.0301-2446765,

Proud To Be Keerio Tribalism

Keerio (Sindhi: ڪيريو ) is a Sindhi tribe located in Sindh, and provinces of Pakistan, originating in Sindh. The majority of the Keerio settled in Sindh are in the districts of, Shaheed Benazir Abad, Sakrand, Naushahro Feroze, Bhiria road, Larkana, Khairpur, District, Sukkur, Tharparkar District, Sanghar, mirpur khas, hala, Tando Muhammad Khan, Hyderabad, karachi, (Sindh)

Photo Gallery

Keerio Show Name

Keerio Cast Logo

Keerio Messenger

1. Ghulam Akber Keerio [Shahpur Chaker Sanghar] 03002715199 ..2.Qurban Ali Keerio [Sakrand Shaheed Benzirabad] 03008927012

Sardar Abdul Sattar Keerio, A Cheif Of Whole Keerio Tribe

Sardar Abdul Sattar Keerio, A Cheif Of Whole Keerio Tribe, A Social , Political Personality of Sindh, Pakistan. Living In District Shaheed Benazir Abad, Sindh, Pakistan. KeerioWorld Has Honoured Him as A Honorary Chairman

Keerio Brotheri Laye Pan Patorender Shakhsyatoon

1.Haji Khuda Bux Keerio [Jhool Sanghar] 2.Haji Noor Muhmmad Keerio [Sarhari Sanghar] 3. Rais Habibullah Keerio [Chodagi Sanghar] 4.Rais Doda Khan Keerio [Sakrand] 5.Rais Faqeer Muhmmad Keerio [Sakrand] 6.Rais Rasool Bux Keerio [Sakrand] 7.Rais Ali Nawaz Keerio [Bhiria Road] 8. Faqeer Ghulam Hussain Keerio [ Bhiria Road] 9.Rais Muhmmad Muneer Keerio 10.Rais Ghulam Qadir Keerio [Bhiria Road]

Keerio Cast Meninges

Keerio Meaning & Etymology Add to this section Search Comprehensive Sindhi To Sindhi Dictionary: Comprehensive Sindhi To Sindhi Dictionary-In Sindhi1--ڪيريو Results Found in keerio1 -1 ID Sindhi1 Sindhi2 mean 59013 ڪيريو ڪِيرِيو جمع ڪِيرِيا (ٿ) ذ. ڪرڙ وڻ جو ڪَچو ڦَلُ ، ڏؤنرا.

Keerio Mission

Our Mission Is To unite all Keerio at one platform leaving behind all the disputes among us. Bring forward the talented youth of Keerio, give them a stage to show the qualities. Help the backwards areas (villages) to come forward and prove their selves. Work on education, environment, health & wealth and infrastructure of villages. Make every Keerio to help each other at every stage of life.

Keerio Poitry

Keerio Poitry Sari Dunya Main Ooncha KEERIO, NAAM Karein Gey, Sindh Dharti Ki Nai KEERIO, PEHCHAN Banein Gey, Nikaal Kar Nafratein Sub Dilon Se Apney Apney, Mill Kar Aik Oonchi KEERIO,SHAAN Banein Gey, Ho Shaheen Se Bhi Oonchi Jis Ki Parwaz, Ik Aisi Dunya Main KEERIO,URRAN Karein Gey, Samaa Jaey Jis Main Sara SINDHU DARYA Dunya Main Aisi KEERIO,WADI-E- MEHRAN Banein Gey, Socha SHAHID KEERIO ney,Likha ASIF ISHAQ ney, Iss PEGHAM Ko Sub KEERIO,AAM Karein Gey, SARI DUNYA MEIN OONCHA KEERIO,NAAM KAREIN GEY, SINDH DHARTI KI NAI KEERIO,PEHCHAN BANEIN GEY,

HISTORY OF KEERIO

HISTORY OF KEERIO Keerio (Sindhi: ڪيريو) is a Sindhi tribe located in Sindh,and provinces of Pakistan, Agar Sindh Ke NaqshY Par Nazar Dali Jaye to Tharparkar District Me Korai Aaur Papuri Ke Beech Me Keeriya Ilaqa Nazar Ayega Mamoori Yusfani Ne Likha He Ke Jam Habby Ke 2 Betty Thay Jam Samoon Aur Jam Keerio In Me Jam Keerio Ne Keerio Ilaqay Par Hukumat Ke Jam Keerio Ke Nasal Agay Bhari Jo Ke Aaj Bhi Sindh Ke Mukhtalif Ilaqon Me Bari Tadad Me Mojood He Isay Ye Kaha Jasakta He Keerio Nasal Jam Habby Ke Battay Jam Keerio Ke Olad He Jam Keerio Ke Naam Se Aaj Bhi Keeriya Jabal Keeriya Shakh Keeriya San Mojood He Aik Shair Ne to Jam Keerio Ke Leye Kaha Hay Ke Aap Shad Our Abad Rahin Doctor Nabi Bux Baloch Ne to Keerio Cast Ke Lughvi Mani Karar Ka Kacha Phal Nikala Hay Keerio Cast Ko Sahibe Sama Ke Shakh Taswar Kiya Jata He Tarekh Tibri Me to Keerio ko Arab Khandan Me Se Tasleem Kiya He Mian Wali Muhmmad Keerio [Chotyri] Aur Wali Muhmmad Keerio (Sityaro) Ne Tarrikh Tibri Ke Jild Jop Ka Hawala De Kar Kaha He Ke Misar Me Keerio Keri Bardar He Wahan Se Wo Log Sindh Me Dakhil Huay Aur Uunki Olad Ko Keerio Kaha Jata He Aur Keerio Arab Ke Olad He Magar Haqeqat ye He Ke Keerio Samat Hain Inka Taluqe Sindh Se Hian Aur Ye Sindh Ke Bashindy Hain

SHAHID ALI KEERIO

Founder Keerio World Shahid Ali Keerio was born at Bhiria Road , District Noshehro Feroz In a Farmer Faimly. He got his Early Education from Bhiria Road and Graduated from GDC Noshehro Feroz and went in Karachi in 2003 for search of Job where he met with Khan Muhammad Keerio of Sarhari who was appraiser in Custom Department , Karachi who appreciated and encouraged him in job achieving. He had interested to work for the welfare of keerio people from his younger age and he expressed his interest by making various websites for the welfare of keerio nation, also he founded the organization called Indus Keeria Social Forum He Was the First Men In Keerio Nation Who Made the Site www.keerio.webs.com where he wanted to convey his message and to find his mates with his missions. Through Internet he created contacts almost every keerio around the sindh or in international countries..He is Addicted of Talking and Making Friendship With the Caste People as he is reflected from his ancestors. His ancestors were used to say " If Friendship Is With a Close Relative It Will not Hurt Much if It Gets Break Because The Blood Relations Never Breaks" He Started to walk on the way , that he had choosen but the New Way for a unknown is difficult. In The same way he Invited most of the people of our cast but almost All Left Shahid to Walk on his Own.He Still Have Honour For those Who Left and for those Who Hold his hand In The Cause. The Day Shahid Still remember When he met Dr Khalil on facebook.Their Friendship begins and remained continue in sending text messages and in Phone Calls. On One Day Morning Shahid Just missed him and wanted to say Greetings to Dr Khalil. That Day Was the Luckiest Day For Shahid's dream because Dr Khalil assured him for support in Keerio World and the Keerio World Website is Launched within a Week. Shahid 's message For all keerios " Know Yourself, Grow the Unity and maintain the Peace, Love & Brotherhood among our nation"

Keerio History

Keerio cast are very old and very respectable community of entire Pakistan. The people of Keerio Community are very royal and social & hounrable person in city people of Sindh are like and respect of keerio's.Kerrios are very professional and telanted person.In Pakistan Keerios are play vital role of our economey. Kerrios are great policy makers. Keerios are working on Diffrent Govt: departments and private organizations.In Keerio community the fimliar persons